1. Της Εύπλοιας:
«Η καταστροφή της Ίου. Η εξαγορά ενός ολόκληρου αιγαιοπελαγίτικου νησιού μαζί με τους κατοίκους του.
Όλοι ζούμε καθημερινά την διαφθορά στους δήμους, στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στις αστυνομίες, σε όλα τα σημεία επαφής μας με την ελληνική πολιτεία. Στις μεγάλες πόλεις η διαφθορά καλύπτεται από ένα νέφος ανθρώπων και πολυκατοικιών, και οι αποκαλύψεις ενόχων ανάβουν και σβήνουν στιγμιαία σε τηλεοπτικές εκπομπές ενημέρωσης κομματικών σκοπιμοτήτων.
Σε ένα μικρό όμως νησί, όπως η Ίος, ένα τουριστικό χωριό των δύο χιλιάδων κατοίκων, όλα είναι μόνιμα στο φως.
Ο ανασφάλιστος Αλβανός μετανάστης ξέρει τον εργοδότη του. Τα ρέματα που βαφτίζονται δρόμοι είναι γνωστά.
Οι επιτυχημένοι νονοί της νύχτας και της ημέρας είναι επώνυμοι.
Οι οικοδομές χωρίς άδεια είναι γνωστές και στα κατσίκια.
Τα παράνομα βήματα του Δημάρχου τα ξέρει ακόμα και ο τρελός του χωριού.
Τα γαμήλια δώρα συναλλαγής εχόντων και εξουσίας προβάλλουν ξεδιάντροπα στο φως της ημέρας.
Όλοι ξέρουν από πού ανατέλλει και πού δύει ο ήλιος στο μικρό νησί. Ένα μικρό μέρος σαν την Ίο είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας.
Εδώ βλέπεις καθαρά ποιος διαφθείρει και ποιος διαφθείρεται, πώς αναπαράγεται η διαφθορά στην ελληνική κοινωνία.
Εδώ βλέπεις καθαρά, χωρίς φίλτρα, τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς διαχείρισης της εξουσίας που οδήγησαν την Ελλάδα στην παρακμή και τη χρεοκοπία…
Το κείμενο που ακολουθεί ακτινογραφεί τις δομές εξουσίας που νέμονται και καταπατούν την τουριστική Ελλάδα, χωρίς χωροταξικά, περιβαλλοντικά ή πολιτιστικά κριτήρια και ηθικές αναστολές. Σκιαγραφεί την εξαγορά των κατοίκων και την παράδοση, άνευ όρων, ενός νησιού στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία και πιστεύω ότι θα κάνει όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας που αγαπούν την πατρίδα τους να ντρέπονται που κατοικούν σε αυτόν τον τόπο αλλά ίσως τους κάνει και πιο σοφούς.
Το κείμενο περιγράφει πώς κακοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται και πωλούνται οι αιγιαλοί και παραλίες του Αιγαίου, πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί της διαφθοράς στους διαδρόμους των δημοσίων υπηρεσιών, πώς χορηγούνται παράνομες οικοδομικές άδειες και εγκρίσεις αρχιτεκτονικών μελετών, πώς νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα που έχουν κατασκευαστεί μετά το 2011, πώς οι εκλεγμένοι μας νομοθετούν χέρι χέρι με επιχειρηματικά ιδιωτικά συμφέροντα εκποιώντας κοινόχρηστους χώρους, πώς καταστρέφονται και παραδίδονται στην κερδοσκοπία τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους του Αιγαίου και πώς καταργείται κάθε έννοια προσπάθειας χωροταξικού σχεδιασμού και προστασίας του περιβάλλοντος σε αυτή τη χώρα.
Η απροκάλυπτη συγκάλυψη των αυθαιρεσιών και η σιωπή των αμνών όλων των εμπλεκόμενων φορέων και πολιτικών, στην υπόθεση της καταστροφής των παραλιών και του περιβάλλοντος της μικρής Ίου, ξεπερνάει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, κακοδιοίκησης της πολιτείας και είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο προς διερεύνηση με πολλούς αποδέκτες στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες.
Ας ξεκινήσουμε το οδοιπορικό με μια περιληπτική ιστορική αναδρομή της αγοράς από χρηματιστηριακά κεφάλαια του μεγαλύτερου μέρους της Ίου, που μπορεί χωρίς υπερβολή να χαρακτηριστεί «η άλωση της Ίου».
Η άλωση της Ίου
Το 2007 ένα κότερο πλησιάζει τις ακτές της Ίου. Ο ιδιοκτήτης του είναι ένας πλούσιος χρηματιστής που λέγεται ότι είχε βγάλει πολλά λεφτά ποντάροντας με επιτυχία στο χρηματοπιστωτικό επιχειρηματικό καζίνο της Wall Street. Ο επιχειρηματίας μαγεύεται από την ομορφιά και τις παρθένες παραλίες του νησιού και αποφασίζει να τις αγοράσει και να τις εκμεταλλευτεί. Ανεβαίνει στο χωριό να διαπιστώσει αν υπάρχουν εκεί, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δημόσιες αρχές, χωροταξικές μελέτες, θεσμοθετημένοι περιβαλλοντικοί περιορισμοί, εκλεγμένοι δήμαρχοι που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά του. Γυρνάει στο κότερο πανευτυχής. Η νήσος Ίος είναι ανοχύρωτη πολιτεία χωρίς κτηματολόγιο και χωρίς εγκεκριμένες χωροταξικές μελέτες στις εκτός σχεδίου περιοχές. Ιππότες με πανοπλίες, πρίγκιπες με άσπρα άλογα, αστοί, προεστοί του τόπου, αριστερό εργατικό κίνημα να υπερασπισθούν τον τόπο δεν υπάρχουν στο νησί. Οι δύο χιλιάδες ιθαγενείς κάτοικοι, παρόλο που έχουν βγάλει αρκετά χρήματα εκμεταλλευόμενοι οι ίδιοι το γνωστό από χρόνια τουριστικό νησί τους, δείχνουν επιρρεπείς σε εξαγορά, προσκυνητές στο χρήμα. Ίσως από τα προπολεμικά χρόνια της φτώχειας και της ανέχειας στο νησί η δίψα για το χρήμα να έχει ενσωματωθεί στο DNA τους. Στα στενά δρομάκια του χωριού πολλοί μεσίτες, πωλητές του τόπου τους, εμφανίζονται σε κάθε γωνία, σε κάθε νυχτερινό κέντρο. Πατριώτες να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια της μονοπωλιακής επιχειρηματικής εκμετάλλευσης του νησιού από νεοφερμένους ξένους δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Ο επιχειρηματίας σίγουρος πια ότι ο τόπος είναι χωρίς υπερασπιστές τρίβει τα χέρια του και αποφασίζει να αγοράσει όλες τις νότιες παραλίες της όμορφης παρθένας Ίου με στόχο να τις εκδίδει αποκλειστικά σε ανά τον κόσμο πλούσιους, Σαουδάραβες, Ρώσους ολιγάρχες και άλλους, που πληρώνουν πλουσιοπάροχα για all inclusive αποκλειστικές χρήσεις και απολαύσεις. Η επιχείρηση εξαγοράς ενός ολόκληρου νησιού του Αιγαίου ξεκινά.
Η off shore εταιρεία Sharivan Limited ξεκινάει τις αγορές στη χαρακτηρισμένη παραμεθόρια περιοχή του Αιγαίου νήσο Ίο αλλά γρήγορα μεταβιβάζει ιδιοκτησίες και παραδίδει την σκυτάλη σε ανώνυμες ελληνικές εταιρείες. Ο στόχος είναι προφανής: να λαμβάνει επιδοτήσεις από ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Σύντομα ο επιχειρηματίας καταφέρνει με τους πολιτικούς του φίλους να εξασφαλίσει εγκρίσεις επιδοτήσεων των εταιρειών του συνολικά γύρω στα 24 εκατ. ευρώ. Έτσι με τις επιδοτήσεις αυτές και με τις κατάλληλες υπερτιμολογήσεις μπορεί να παρουσιάζεται σαν ευεργέτης επενδυτής χρησιμοποιώντας τα χρήματα του Έλληνα και Ευρωπαίου φορολογούμενου.
Για την αγορά της Ίου δημιουργούνται οι εταιρείες 105 Α.Ε., Λούκας Α.Ε., Νερό Α.Ε., Ίος Μαρίνα Α.Ε., Λούγια ΑΕ, Χαμόγελο Α.Ε. συμφερόντων του επιχειρηματία με ταυτόσημα διοικητικά συμβούλια. Αγοράζονται παραλιακές εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων με, συχνά, μάρτυρες συμβολαίων τα κατσίκια. Τα εκατοντάδες στρέμματα που αναφέρονται στα συμβόλαια των εκτάσεων αγοράς από τους ιδιοκτήτες πωλητές γίνονται χιλιάδες με την επίκληση κτηνοτροφικής χρησικτησίας δημοσίων εκτάσεων. Ιδιοκτήτες εξ αδιαιρέτου εκτάσεων που δεν θέλουν να απομακρυνθούν από τα πατρικά εδάφη εξαναγκάζονται να πουλήσουν τις πατρογονικές τους περιουσίες με την απειλή της πρωτόγνωρης στα νησιά των Κυκλάδων δικαστικής διαδικασίας "αγωγής διανομής". Οι ιδιοκτήτες των off shore και των ανωνύμων εταιρειών εκβιάζουν τους εξ αδιαιρέτου ιδιοκτήτες με αναγκαστικούς πλειστηριασμούς, με αγωγές διανομής, αν δεν πουλήσουν στους νέους άρχοντες οικειοθελώς τα κτήματά τους.
Οι παραλίες ή τμήματα αυτών, που έχει αγοράσει μέχρι σήμερα το παραπάνω δίκτυο εταιρειών, συμφερόντων του επιχειρηματία κ. Μιχαλόπουλου, στη νήσο Ίο είναι συνολικά δεκατέσσερις: Παραλία Καλάμου, παραλία Παπά, παραλία Τρεις Κλησιές, παραλία Μαγγανάρι (τμήμα), παραλία Τρυπητή, παραλία Μανούσου, παραλία Πέπα, παραλία Πικρί Νερό (βόρειο τμήμα), παραλία Μυλοπότα (τμήμα), παραλία Κολιτσάνι (τμήμα), παραλία Λιμανιού (τμήμα), παραλία Τζαμαρία (τμήμα), παραλία Κουμπάρα, νησάκι Διακοφτό.
Ο νέος σύγχρονος φεουδάρχης, κάτοχος πια με τις ανώνυμες εταιρείες του τού μεγαλύτερου μέρους της Ίου (17% κατά εκτίμηση) με τη συμπαράσταση των αστυνομικών, δημοτικών και κυβερνητικών αρχών, συμπεριφέρεται πλέον σαν ο υπεράνω κάθε νόμου αδιαμφισβήτητος κυβερνήτης της Ίου.
Ο πρώην δήμαρχος της Ίου, Γιώργος Βολυκάκης αναλαμβάνει επιστάτης των συνεργείων του νέου άρχοντα. Μια στρατιά πληβείων εργαζομένων, στην πλειοψηφία ανασφάλιστοι αλλοδαποί, μεταφέρονται με φορτηγά στα κτήματα του νέου άρχοντα, μερικές φορές συνοδεία αστυνομικών οργάνων, για να περιφράξουν παράνομα, χωρίς άδειες περιτοίχισης, τις νέες ιδιοκτησίες και να ικανοποιήσουν τις εκκεντρικές αρχιτεκτονικές του επιθυμίες. Οι αρχιτεκτονικές αυτές επιθυμίες που ακροβατούν ανάμεσα στο στυλ Λας Βέγκας της Νεβάδα και το φοινικοκρατούμενο Palm Beach της Φλόριντας προσυπογράφονται, κατά παράβαση των διαταγμάτων προστασίας που ισχύουν, από τους εντεταλμένους για την προστασία της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του Αιγαίου αρμόδιους αρχιτέκτονες μηχανικούς. Το αιγαιοπελαγίτικο τοπίο του νησιού αλλοιώνεται δραματικά και η κοινωνική δομή της Ίου αρχίζει να θυμίζει Μεξικό εποχής Ζαπάτα με τον επιχειρηματία Δον Μιχαλόπουλο να εξουσιάζει με το χρήμα του το νησί.
Η παραλία του Παπά
Η παραλία του Παπά, σύμβολο του νησιού, που η φωτογραφία της συνοδεύει όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες για την τουριστική προβολή της Ίου ιδιωτικοποιείται και απαγορεύεται η επίσκεψη σε αυτή για τους κοινούς τουρίστες. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε νεόπλουτους κατόχους τζιπ άνω των 2000 κυβικών και φίλους του νέου άρχοντα. Το παραδοσιακό μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία από την πλαγιά σφραγίζεται με σιδερένιες πόρτες και αλυσίδες και όποιος τολμά να εμφανιστεί στην παραλία με φουσκωτό σκάφος τού κοινοποιείται από μπράβους ότι η παραλία είναι ιδιωτική. Κατά μήκος του δημόσιου δρόμου που οδηγεί στην παραλία του Καλάμου, ένας τεράστιος τοίχος δύο μέτρα ύψος και μήκους δύο περίπου χιλιόμετρων που θυμίζει το σινικό τοίχος απαγορεύει στον περίεργο περαστικό ακόμα και να βλέπει την παραλία του Παπά έστω και από εκεί ψηλά.
Το έτος 2008 ο επιχειρηματίας ξεκινάει τα έργα καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος στην περιοχή της παραλίας Παπά που ονομάζεται από τους ντόπιους το Ρεματάκι του Παπά. Οι μπουλντόζες εμφανίζονται στις πλαγιές και ξηλώνουν τα θυμάρια για να φυτέψουν φοίνικες που εισάγονται κατά εκατοντάδες από τη Μέση Ανατολή. Ο επιχειρηματίας μετατρέπει τελικά την περιοχή σε Palm Beach που φαίνεται να είναι το όνειρο κάθε νεόπλουτου επιχειρηματία. Ο υδροβιότοπος δίπλα στην αμμουδιά που έδινε ανάσα στα αποδημητικά πτηνά στο μακρινό τους ταξίδι από την Ευρώπη προς την Αφρική καταστρέφεται και το ρεματάκι του Παπά διαλύεται. Οι καταγγελίες και τα δημοσιεύματα για τις καταστροφές αυτές είναι πολλές. Η οργάνωση WWF προχωράει σε σοβαρή καταγγελία για υποβάθμιση και οικειοποίηση του έλους Παπά.
Η πολεοδομία Θήρας κάνει αυτοψία και διαπιστώνει σειρά αυθαίρετων κατασκευών, ακολουθούν διοικητικές έρευνες και προσφυγές στη δικαιοσύνη, στη Διεύθυνση Δασών, στην Κτηματική υπηρεσία του Δημοσίου και στην υπηρεσία ρεμάτων.
Οι υπάρχουσες αεροφωτογραφίες της περιοχής είναι αδιάψευστοι πέραν κάθε αμφιβολίας μάρτυρες των παρανομιών και των περιβαλλοντικών καταστροφών σε κάθε χρονική στιγμή. Παρ' όλες αυτές τις επώνυμες διαμαρτυρίες, με το χρήμα να περιφέρεται στους διαδρόμους των δημοσίων υπηρεσιών και τις άνωθεν εντολές, οι φωνές των δημοσίων οργάνων γρήγορα σιωπούν.
Νόμοι για πλούσιους και μόνο
Το έτος 2011 δημιουργείται η Υπηρεσία Προώθησης και Αδειοδότησης Τουριστικών επενδύσεων για πλούσιους. Στη συνέχεια, την εποχή της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, με το πρόσχημα απλοποίησης των διαδικασιών καθιερώνεται με έναν υπερ-νόμο πολιτικό δόγμα ότι ''κανένας νόμος της ελληνικής δημοκρατίας δεν ισχύει για όσους έχουν πολύ χρήμα''. Ο επιχειρηματίας της Ίου φημολογείται ότι συνέταξε ο ίδιος τις σχετικές διατάξεις κατάργησης κάθε ελέγχου νομιμότητας λόγω προσωπικών σχέσεων με τότε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Η σκανδαλώδης περιφρόνηση κάθε νομιμότητας και η επιδεικτική εύνοια των αστυνομικών και δημοτικών αρχών της Ίου προς τον επιχειρηματία προκαλεί το περί δικαίου αίσθημα. Πατριωτικές και οικολογικές δυνάμεις αρχίζουν να αντιδρούν. Στην τοπική εφημερίδα της νήσου εμφανίζονται σειρά από άρθρα του Νίκου Χριστοδουλάκη, της Χαρίκλειας Ζαμάνου – Χιόνη και άλλων που καταδικάζουν τις περιβαλλοντικές καταστροφές στις παραλίες της Ίου. Δεκάδες άρθρα σε εφημερίδες όλων των αποχρώσεων, Ελευθεροτυπία – Καθημερινή – Εφημερίδα των Συντακτών και πολλές άλλες κάνουν ρεπορτάζ για το σκάνδαλο της Ίου, τις μεθοδεύσεις συγκάλυψης αυθαιρεσιών και την καταστροφή της φυσιογνωμίας του κυκλαδικού τοπίου.
Το 2014 οι, τότε στην αντιπολίτευση, βουλευτές του Σύριζα Συρμαλένιος Νίκος και Αλεξόπουλος Απόστολος κάνουν επερώτηση στη βουλή καταγγέλλοντας την παράνομη ΚΥΑ έγκρισης του σύνθετου τουριστικού καταλύματος στην Κουμπάρα – Διακοφτό νήσου Ίου που αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του κυκλαδικού τοπίου και νομιμοποιεί χίλια τετραγωνικά μέτρα αυθαίρετα κτίσματα του επιχειρηματία στην περιοχή έγκρισης της ΚΥΑ.
Παρά τις αντιδράσεις, ο επιχειρηματίας σίγουρος ότι έχει εξαγοράσει το σύνολο των αρμοδίων στις εμπλεκόμενες δημόσιες υπηρεσίες και έχοντας άνωθεν πολιτική κάλυψη αποθρασύνεται. Κατασκευάζει χιλιόμετρα παράνομο δρόμο προς την παραλία Πικρί Νερό, αποψιλώνει ρέματα και χρησιμοποιεί τις πέτρες για τις τοιχοποιίες του, προχωράει σε δεκάδες κατασκευές αυθαιρέτων δίπλα στον αιγιαλό με τη σιγουριά ότι το χρήμα και οι φίλοι του υπουργοί θα νομιμοποιήσουν και αυτές του τις παρανομίες.
Παράλληλα οι επιχειρήσεις των ανωνύμων εταιρειών του διευρύνονται ασταμάτητα, κατασκευάζεται το κέντρο αναψυχής Free στην παραλία Μυλοπότα, το μπαρ Steps στη Χώρα, ένα παλιό εστιατόριο μετατρέπεται στο πεντάστερο ξενοδοχείο Agalia και γίνεται η επίσημη έδρα της επιχείρησης 105 ΑΕ και των άλλων εταιρειών του επιχειρηματία. Μία τεράστια sunset disco με το όνομα Pathos κατασκευάζεται και λειτουργεί με οικοδομική άδεια ανακατασκευής ενός στάβλου. Η περιοχή όλη της Κουμπάρας αποκλείεται από τον επιχειρηματία, ακόμα και η ζώνη του αιγιαλού. Οι τουρίστες, που παλιά απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα στη δυτική αμμουδιά και τα βραχάκια, δεν έχουν σήμερα άλλη επιλογή παρά να πληρώσουν εισιτήριο εισόδου στο Club του κ. Μ. Ακόμα κα το ηλιοβασίλεμα εμπορευματοποιείται.
Το νησάκι Διακοφτό - Ανάκτορα στην κορυφογραμμή
Το 2014 οι εργασίες του επιχειρηματία επικεντρώνονται κατά προτεραιότητα στην παραλία Κουμπάρα, στο νησάκι Διακοφτό. Το νησάκι Διακοφτό συνδέεται με την στεριά με μια λουρίδα αμμουδιάς και όπως δηλώνει το όνομά του η πρόσβαση από στεριά διακόπτεται τους χειμερινούς μήνες από την αφρισμένη θάλασσα. Το νησάκι χαρακτηρίστηκε μετά δόλου από επιτήδειους αρμόδιους χερσόνησος μόνο και μόνο για να ενοποιηθούν παράνομα οι ιδιοκτησίες της εταιρείας 105 ΑΕ. Εκεί, πάνω στο νησάκι αυτό, αποφάσισε ο επιχειρηματίας να χτίσει τα ανάκτορά του κατά παράβαση του νόμου 233/2003 που απαγορεύει για λόγους προστασίας του τοπίου κατασκευές κτιρίων στην κορυφογραμμή. Το κακόμοιρο το νησάκι κυριολεκτικά ξεκοιλιάστηκε. Παράνομοι δρόμο, παράνομο νταμάρι και σπαστήρας εξόρυξης και παραγωγής αδρανών, ενώ εκατοντάδες φοίνικες από την αραπιά φυτεύονται στη βραχονησίδα. Οι αρχές, ο αστυνόμος και ο δήμαρχος Ίου, άκουγαν τις εκρήξεις του παράνομου λατομείου, έβλεπαν τους παράνομους στον αιγιαλό δρόμους και προκλητικά σιωπούσαν. Οι πολεοδομικές αρχές που ερχόντουσαν για έλεγχο μετά από σειρά επωνύμων καταγγελιών πολιτών έβρισκαν πάντα το νησάκι Διακοφτό περιφραγμένο με σύρματα και την πόρτα της περίφραξης κλεισμένη με λουκέτα. Έτσι οι αρμόδιοι υπάλληλοι έφευγαν πάντα χωρίς να κάνουν έλεγχο δόμησης, δίνοντας τη δυνατότητα στον επιχειρηματία να πολλαπλασιάζει τα, κατ' εκτίμηση, 1000 μ2 αυθαίρετά του σίγουρος ότι ο οικολόγος υπουργός του Σύριζα κ. Τσιρώνης θα τα νομιμοποιήσει και αυτά με το νέο νόμο περί αυθαιρέτων που μαγειρεύει.
Η *Π Ε*ΝΤΑ*ΣΤΕ*ΡΗ* σύνθετη Real Estate επιδοτούμενη κερδοσκοπία
Tο 2015 o ελληνικός οργανισμός τουρισμού επιβραβεύει τον επιχειρηματία εγκρίνοντας την ανέγερση πεντάστερου ξενοδοχείου του σε ζώνη ναρκοπέδιο αυθαίρετων κτισμάτων και περιβαλλοντικών καταστροφών. Η αδειοδότηση δίνεται σε περιοχή που στη σχετική χωροταξική μελέτη του Πολυτεχνείου για λογαριασμό του Δήμου Ιητών χαρακτηρίζεται απολύτου προστασίας και δεν επιτρέπεται η ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων σε αυτή.
Ένα τουριστικό αξιοθέατο, σύμβολο της Ίου, ένας τόπος προβολής της ομορφιάς του Αιγαίου, καταστρέφεται βάναυσα και ιδιωτικοποιείται με τη συνέργεια του ίδιου του Υπουργείου Τουρισμού.
Ελλάδα το μεγαλείο σου!
Η γέφυρα της ντροπής
Τον Δεκέμβριο του 2015, παραμονές Χριστουγέννων, κάτοικοι της περιοχής στην παραλία Κουμπάρα βλέπουν έκπληκτοι μπουλντόζες να ξηλώνουν την άμμο εκεί που το καλοκαίρι έστρωναν την πετσέτα του μπάνιου τους. Ήταν, όπως έμαθαν, το ξεκίνημα της κατασκευής μιας γέφυρας που θα ένωνε το νησί με τη στεριά για να οδηγεί το αυτοκίνητό του ο επιχειρηματίας πιο κοντά στο ανάκτορο. Παίρνουν τηλέφωνο τα γραφεία των Oικολόγων Πράσινων στην Αθήνα και στέλνουν εκεί τις φωτογραφίες που τράβηξαν με το κινητό τους από την κατασκευή της γέφυρας. Στο τηλέφωνο απαντά ο αρχιτέκτονας Γιώργος Δημητρίου μέλος της εκτελεστικής επιτροπής των Οικολόγων Πράσινων. Ο έκπληκτος αρχιτέκτονας βλέποντας τις φωτογραφίες δεν πιστεύει στα μάτια του και αναλαμβάνει δράση.
Η κατασκευή της γέφυρας πάνω στην αμμουδιά των λουομένων στη θέση Κουμπάρα της νήσου Ίου γινόταν με την υπ' αρ 14704 - 19/12/15 έγκριση παραχώρησης του αιγιαλού που έφερε τις υπογραφές των υπουργών Γιάννη Τσιρώνη – Τρύφωνα Αλεξιάδη – Θοδωρή Δρίτσα. Είναι η πρώτη φορά, τις τελευταίες δεκαετίες, που ελληνική κυβέρνηση τόλμησε να εγκρίνει την κατασκευή γέφυρας σε πλαζ λουομένων για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Τα μέσα ηλεκτρονικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά. Τα μέλη των περιβαλλοντικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα δεν πιστεύουν στα μάτια τους διαβάζοντας τη σχετική κοινή υπουργική απόφαση. Ο βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Αμυράς υποβάλλει επερώτηση στη βουλή για τσιμεντοποίηση παραλίας στην περιοχή Κουμπάρα – Διακοφτό της Ίου και ζητάει εξηγήσεις από τον Υπουργό κ. Τσιρώνη.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι σε ψήφισμα του Πανελλαδικού Συμβουλίου τους στις 20-12 2015 χαρακτηρίζουν την ΚΥΑ ανεπανόρθωτα καταστροφική για το φυσικό και πολιτισμικό χαρακτήρα του νησιού, αντίθετη με τις προγραμματικές συμφωνίες της κυβέρνησης και σοβαρό πλήγμα στη συμφωνία Οικολόγων Πράσινων και Σύριζα.
Παρά τα γενικευμένα αιτήματα για αναστολή των εργασιών η γέφυρα κατασκευάζεται παραμονή Χριστουγέννων με τα συνεργεία να δουλεύουν νύχτα μέρα σαν να πρόκειται για αυθαίρετη κατασκευή και τα τοπικά αστυνομικά όργανα να κρατάνε τσίλιες μην τύχει και εμφανιστεί κανένας επιθεωρητής περιβάλλοντος, πράγμα απίθανο χρονιάρες μέρες. Στις αρχές του 2016 το περιβαλλοντικό έγκλημα είχε ολοκληρωθεί αλλά οι ένοχοι σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης δεν φαίνεται ότι θα έχουν καλό τέλος. Το αίτημα να κατεδαφιστεί η γέφυρα της διαπλοκής αποκτά υπερτοπικό συμβολικό χαρακτήρα.
Ο αγώνας για ελεύθερες παραλίες στο Αιγαίο
Ένα τεράστιο κίνημα αντίδρασης για το οικολογικό έγκλημα και τις απροκάλυπτες συγκαλύψεις της διαφθοράς των δημοσίων υπηρεσιών και των πολιτικών τους προϊσταμένων γεννιέται. Ο αρχιτέκτονας Δημητρίου Γιώργος, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής των Οικολόγων Πράσινων αναλαμβάνει εκστρατεία για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία στις δημόσιες υπηρεσίες. Η ανατίναξη της παράνομης γέφυρας στην αμμουδιά της νήσου Ίου έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της διαπλοκής στον ελληνικό χώρο. Η γέφυρα της διαπλοκής των αρμοδίων παραγόντων που πλούτισαν, ενώ χρεοκόπησαν τη χώρα, πρέπει συμβολικά να ανατιναχθεί. Η κατεστραμμένη παραλία των λουομένων να αποκατασταθεί. Οι αρχιτέκτονες που υπέγραψαν και ενέκριναν, προφανώς με το αζημίωτο, τις παράνομες εγκρίσεις των αρχιτεκτονικών μελετών πρέπει να παραπεμφθούν στα πειθαρχικά συλλογικά τους όργανα. Ο αγώνας για την απελευθέρωση της παραλίας Κουμπάρας νήσου Ίου, για την απελευθέρωση όλων των παραλιών του Αιγαίου ξεκινά. 1850 υπογραφές μαζεύονται για τη σωτηρία.
Ο σύλλογος Ιητών, ο συλλογικός φορέας που αντιπροσωπεύει τους Νιώτες που ζουν στην Αθήνα και εκδίδει τη μοναδική διμηνιαία εφημερίδα του νησιού, προσφεύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας με τους Οικολόγους Πράσινους και άλλους πολίτες. Το ΣΤΕ αποφασίζει διακοπή εργασιών. Η εκδίκαση της υπόθεσης έγινε στις 5 Οκτωβρίου του 2016 και η ετυμηγορία αναμένεται σε τέσσερις περίπου μήνες.
Ο αγώνας για να σωθούν οι παραλίες του Αιγαίου έχει ξεκινήσει. Παρά την οικονομική κρίση και τα βιοποριστικά τους προβλήματα οι Έλληνες πολίτες ανταποκρίνονται.
Το Δίκτυο Αιγαίου, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις από την Άνδρο μέχρι τη Ρόδο και από την Κρήτη μέχρι τη Χίο κινητοποιούνται, οι τοπικές οργανώσεις του κυβερνώντος κόμματος σε όλα τα νησιά είναι σε αναβρασμό και ζητούν την τιμωρία όλων εκείνων που με τις ενέργειές τους εκθέτουν σε βάσιμες υποψίες συναλλαγής και διαφθοράς το κυβερνών κόμμα.
Οι φήμες για χρηματισμό αστυνομικών οργάνων, δημάρχων, υπαλλήλων αρχιτεκτόνων ακόμη και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος δίνουν και παίρνουν στην τοπική κοινωνία. Η μάχη για τη σωτηρία μιας παραλίας στην Ίο γίνεται μάχη για τη σωτηρία του Αιγαίου, για τη σωτηρία της Ελλάδας όλης, γίνεται μάχη κατά της διαφθοράς στα οικιστικά θέματα…
Ο εξευτελισμός της ελληνικής πολιτείας
Η έρευνα αυτή για την εξαγορά και καταστροφή του περιβάλλοντος στη νήσο Ίο κατά τα έτη 2006 έως 2016 ολοκληρώνεται με την παράθεση δεκάδων αποκαλυπτικών στοιχείων, άρθρων εφημερίδων, εγγράφων και φωτογραφιών. Οι φωτογραφίες, τα βίντεο που ακολουθούν με τις περιβαλλοντικές καταστροφές είναι ακατάλληλες για ανηλίκους και ευαίσθητους περιβαλλοντικά Έλληνες πολίτες. Το σκάνδαλο της μικρής νήσου Ίου είναι ο καθρέφτης του απόλυτου εξευτελισμού της δημόσιας διοίκησης».
2.Αλλαγή πορείας.
«Οι Νησιώτες δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε άλλο»!..... ήθελα να πιστεύω!!!
Τα όσα ήδη διαβάσατε – τεκμηριωμένα από την ομάδα αγωνιστών της Σύρου «Εύπλοια» - μαρτυρούν πως ως νησιώτες όχι μόνο έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε αλλά συμμετέχουμε προθύμως – μ’ όλους τους τρόπους που ήδη αναφέρθηκαν - στον απορφανισμό των νησιών μας και των τόπων μας μόλις εμφανιστούν «επενδυτές», από το πουθενά συνήθως, ή ντόπιοι επιχειρηματίες αναλάβουν δράση!!!! «Το σκάνδαλο της Ίου» αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα.
Οι Νησιώτες ζήσαμε συνδεδεμένοι και εξακολουθούμε να είμαστε με τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τον τοπικό βουλευτή, κυρίως μ’ αυτόν. Οι παραδοσιακές σχέσεις πολίτη-πολιτευτή-κόμματος εξακολουθούν να ισχύουν, σε μικρότερη έκταση και περιορισμένη δυναμική, αλλά ισχύουν. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα κοινοβουλευτικά κόμματα θα ανατρέψουν την κατάσταση στην Ίο, έτσι όπως αρχίζει να παγιώνεται; Μπορούμε να στηριζόμαστε στις κοινοβουλευτικές δυνάμεις ότι θα αγωνιστούν ώστε τα αεροδρόμια να επανέλθουν υπό ελληνική κυριαρχία; Μπορούμε να υπολογίζουμε στις κομματικές δυνάμεις και δυνατότητες ότι θα διεκδικήσεις τους; Μπορούμε να υπολογίζουμε στη δυνατότητα των κομμάτων να συλλέξουν και να μεταβιβάσουν τα αιτήματα και τις προσδοκίες των Νησιωτών στο πολιτικό σύστημα; Πόσο «κοντά» βρίσκονται, πόσο αφουγκράζονται και αντιλαμβάνονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα τη «Νησιωτικότητα»;
Η κατάσταση του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, μετά τη συνεχή, επταετή εφαρμογή μνημονίων, μάλλον απαισιόδοξες σκέψεις προκαλεί. Τα κόμματα, από ιμάντες μεταβίβασης του αιτήματος της κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα, όπως απαιτεί η λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχουν μετασχηματισθεί σε μηχανισμούς που σκοπό έχουν να διαδώσουν στην κοινωνία την ορθότητα της λογικής και της νοοτροπίας του νεοφιλελευθερισμού καθώς και να την πείσουν ότι η μόνη αναγκαία πολιτική, το «πολιτικώς ορθό», είναι η ικανοποίηση των συμφερόντων των δανειστών/εταίρων, ακόμη και των πλέον ακραίων. Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής ότι σχεδόν το σύνολο των κομμάτων του λεγόμενου συνταγματικού τόξου πρεσβεύει μία πολιτική: την πολιτική την οποία υπαγορεύουν τα μνημόνια!!! Κι η όποια πολιτική αντιπαράθεση περιορίζεται στον ισχυρισμό τους ότι η πρόταση του κάθε κόμματος για την διαχείριση της μνημονιακής πολιτικής, είναι η πολιτικά ορθή. Η μόνη πολιτική πρόταση που ισχύει είναι η πολιτική των μνημονίων την οποία επιβάλλουν οι εταίροι/δανειστές και την οποία έχουν αποδεχτεί τα πολιτικά κόμματα! Η λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σε κάθε μέλος-κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ανατραπεί πλήρως. Ειδικά στη δική μας περίπτωση καθώς ο συνταγματικός χάρτης γνωρίζει βίαιες ανατροπές. Εντούτοις τα μέλη κάθε κόμματος, είτε της δεξιάς είτε της αριστεράς, κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά, ακροδεξιά ή ακροαριστερά, συνεχίζουν να πιστεύουν ότι ισχύει πάντοτε αυτή η «πολιτική γεωγραφία» και ομνύουν στην «αθωότητά» του κόμματός τους ωσάν να μην άλλαξε τίποτα στην ελληνική, στην ευρωπαϊκή, επικράτεια. Στην πραγματικότητα, συνεχίζουν την παλιά κομματική πρακτική. Ωστόσο αυτή η πρακτική δεν είναι η διάδοση και η εφαρμογή του κομματικού προγράμματος. Σε κανένα κόμμα δεν θα διαβάσουμε, στην ιδρυτική διακήρυξή του, ότι τα προβλήματα της κοινωνίας λύνονται διά της οικονομίας. Το ακριβώς αντίθετο. Εντούτοις τα κομματικά στελέχη συναγωνίζονται για την επίτευξη των «κυβερνητικών» στόχων, δηλαδή για την επιτυχία των στόχων που θέτει την κάθε φορά το μνημόνιο ως κυβερνητική πολιτική: να επιτύχει τις περιοριστικές των ελευθεριών πολιτικές της λιτότητας, την υποβάθμιση και φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, την διάλυση του παραγωγικού μηχανισμού του κράτους, την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων και της εργατικής τάξης, την αρπαγή των δημόσιων και ιδιωτικών αγαθών της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους και την μεταφορά του πλούτου αυτού στα κράτη μέλη των δανειστών που απαρτίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση! Αναλώνονται δηλαδή να πείσουν ότι όλο αυτό γίνεται για το καλό της κοινωνίας και δεν αντιλαμβάνονται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δανειστών. Οι τελευταίοι δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερους αρωγούς στο έργο τους. Έτσι, τα κόμματα, έχουν απαλλοτριωθεί και δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τα αιτήματα των Νησιωτών.
Αλλά και η αντιπαράθεση εκείνων που δυσπιστούν στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη - Νησιωτών Οικολόγων και Αριστερών και κάθε άλλου ενδιαφερόμενου που προθυμοποιούνται να συνδράμουν στην υπόθεση της Ίου καθώς και σε κάθε άλλη ανάλογη ή παρόμοια υπόθεση, - μοιάζει σα να έχει χάσει την καινοτόμο λειτουργία της καθώς ακολουθεί τη γνωστή πορεία: αφού μέσα από τη δημοσιοποίηση και τη συσπείρωση όσο το δυνατόν περισσότερων αποδεκτών γίνει γνωστό το πρόβλημα, με σκοπό να ασκήσει πίεση στη δημόσια διοίκηση, καταλήγει τελικά με την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η πρωτοβουλία-συσπείρωση-κινητοποίηση των νησιωτών πολιτών αιτία έχουν πράξεις ή παραλείψεις της κρατικής μηχανής, της δημόσιας διοίκησης, όπως στην περίπτωση της Ίου! Η διαμαρτυρία και η διεκδίκηση δεν μπορούν παρά να έχουν αποδέκτη την διοίκηση που προκαλεί το πρόβλημα καλώντας την να το λύσει! Ακύρωση των παραβατικών ενεργειών που συνιστούν απειλή για το κοινωνικό σύνολο και το περιβάλλον του, φυσικό και δομημένο, αποκατάσταση της ζημιάς που προκλήθηκε ή επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση με την παραίτηση, στο μέλλον, της διοίκησης από κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να προκαλέσει ζημία. Αυτό είναι το αίτημα της κινητοποίησης και το εύρος της διεκδίκησης.
Αυτή η μορφή κινητοποίησης, με τα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία της, τη θεματολογία της, τις διεκδικήσεις της, - γνωστή ήδη εδώ και κάποιες δεκαετίες, μ’ αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό της - μπορεί πλέον να έχει αποτελέσματα θετικά, που να δικαιώνουν τις διεκδικήσεις των πολιτών νησιωτών την εποχή των μνημονίων και της καταξίωσης του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα;
Αναμφίβολα ΔΕΝ αρκεί! Ήδη πριν τα μνημόνια η συσπείρωση δεν απέδιδε τα αναμενόμενα και μετά την όποια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η κινητοποίηση εξαντλείτο. Δεν είχε βάθος, συνοχή, διάρκεια: δεν μπόρεσε να αλλάξει παρά στο ελάχιστο την «εδραιωμένη» περί την ανάπτυξη γνώμη στη νησιωτική κοινωνία! Συσπείρωση και κινητοποίηση θα εμφανιστούν πάλι, και θα είναι από τους ίδιους πάνω κάτω ανθρώπους, εάν και εφόσον υπάρξει πράξη η παράλειψη από τη μεριά της δημόσιας διοίκησης ικανή να τις προκαλέσει.
Ο αγώνας των νησιωτών δεν μπορεί να αφορά στις σημερινές συνθήκες ΜΟΝΟ μεμονωμένα προβλήματα που εμφανίζονται την κάθε φορά από τις πράξεις ή παραλείψεις της δημόσιας διοίκησης, όπως είναι για παράδειγμα η «διάσωση των παραλιών» του Αιγαίου! .Η η εγκατάσταση ή μη ανεμογεννητριών, η τύχη των αποβλήτων (ΧΥΤΥ, ΧΥΤΑ, κλπ), η Υγεία, και τόσα άλλα που αναφύονται πλέον στην καθημερινότητά των νησιών μας. Ούτε μπορούν, κάθε φορά, να «αντιμετωπίζονται» ξεχωριστά και αποσπασματικά το ένα ζήτημα από το άλλο στις νησιωτικές μικροκοινωνίες. Για παράδειγμα μόνες τους οι κοινωνίες της Φολεγάνδρου, της Σικίνου, της Σύρας, της Πάρου ή της Σαντορίνης ή της Μυκόνου δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στους κατοίκους τους επαρκή παροχή υπηρεσιών που αφορούν στην υγεία, για παράδειγμα. Το ίδιο ισχύει για την ενέργεια και, τελικά, για όλα όσα εξασφαλίζουν τους όρους παραγωγής και αναπαραγωγής των νησιωτικών κοινωνιών. Δεν μπορεί να συνεχίζεται η απουσία συζήτησης για την παραγωγική δομή και οργάνωση των νησιών. Επιπλέον, αυτή η μορφή συσπείρωσης και κινητοποίησης δεν έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει και να επαναφέρει σε καθεστώς εθνικής κυριαρχίας τα Αιγαιοπελαγίτικα αεροδρόμια που παραχωρήθηκαν κι όσα πρόκειται να παραχωρηθούν στην γερμανική FRAPORT. Οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε, χωρίς σχεδιασμό εξόδου στο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό πεδίο, δεν μας επιτρέπουν να συνεχίζουμε την πρακτική που ως σήμερα υιοθετήσαμε! Και μάλιστα όταν ασχολούμεθα με τη λογική και τις μεθόδους που χρησιμοποιούμε για τόσο σημαντικά ζητήματα! Πρέπει, ως νησιώτες, να ξαναθέσουμε τις προτεραιότητές μας. Απαιτείται από τις νησιωτικές κοινωνίες ένας άλλος τύπος οργάνωσης, σχεδιασμού, προγραμματισμού.
Κι όχι μόνο!!! Οι αντιλήψεις μας και η πρακτική μας ως Νησιωτών απέναντι στην σχεδιασμένη, - με εκτελεστή του σχεδίου την Τουρκία, - εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων από διαφορετικά έθνη, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, την οποία υφίστανται τα νησιά Λέσβος, Χίος, Σάμος και άλλα, κι αύριο όλο το Αιγαίο, και προς ώρας φαίνεται να περιορίζεται στο να εξυπηρετεί τις γεωπολιτικές βλέψεις της Τουρκίας και των συμμάχων της, μαρτυρούν την πλήρη αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε με θετικές ενέργειες τις όποιες επιβουλές!!!!!(1)
Οι μέχρι σήμερα μορφές συσπείρωσης, κινητοποίησης και διεκδίκησης δεν μπορούν να έχουν πλέον και μόνον ως αποδέκτη την κρατική διοίκηση. Υπάρχει ένας ακόμα ουσιαστικός λόγος που υποχρεώνει τις νησιωτικές κοινωνίες να μην επιλέγουν αυτή την κατεύθυνση και να κινηθούν έξω από αυτήν την σφαίρα, τη δημόσια σφαίρα. Το Ελληνικό Κράτος δεν είναι πλέον σε θέση – ως αποτέλεσμα της εφαρμογής των περιοριστικών πολιτικών και της λιτότητας, είναι η μόνη πολιτική στην οποία πιστεύει - να λύσει οποιοδήποτε ουσιαστικό πρόβλημα ανακύψει στη σφαίρα της κοινωνίας. Επομένως η συσπείρωση και κινητοποίηση από τούδε και στο εξής κύριο αποδέκτη πρέπει να έχουν την κοινωνία: είναι μια γνώση που πρέπει να κατακτήσουμε και μια πρακτική που έχουμε υποχρέωση να την επινοήσουμε και συγχρόνως να τις μάθουμε και να τις αναπτύξουμε! Οφείλουμε να εργαστούμε για την ανάδειξη νέου συλλογικού υποκειμένου!!!!
Σήμερα, τα επόμενα είκοσι τριάντα χρόνια, ο αγώνας των Νησιωτών είναι αγώνας για την επιβίωση των νησιών του Αιγαίου, του Ιονίου, της Μεσογείου. Ο αγώνας των Νησιωτών Πολιτών δεν μπορεί να στηρίζεται μόνον στις πρωτοβουλίες Πολιτών. Ο αγώνας αυτός έχει ανάγκη από μιαν άλλη μορφή οργάνωσης που εδράζεται στη γνώση των αναγκών των Πολιτών-Νησιωτών και στις αναγκαιότητες των νησιών κι η κινητοποίηση δεν τελειώνει με την προσφυγή του διεκδικούμενου δικαιώματος αποκλειστικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Τα Νησιά οφείλουν να επιβιώσουν! Οι νησιώτες οφείλουμε να ζήσουμε! Και να ζήσουμε ζωή ανθρώπινη, αξιοπρεπή, σε συνθήκες ασφάλειας και ευμάρειας..
Οι Νησιώτες είμαστε κτήτορες, με πλήρη εμπράγματα δικαιώματα, κάτοχοι και νομείς της γης, της θάλασσας, του αέρα, του υπεδάφους, του υποθαλάσσιου χώρου του Αιγαίου και του Ιονίου. Στην μακραίωνη πορεία τους, από την εποχή που υπάρχει γραπτή μαρτυρία ως τις μέρες μας, τα Νησιά επιβίωσαν επειδή είχαν πλήρη γνώση της μικρής κλίμακας(2) στα όρια της οποίας έπρεπε να εξασφαλίσουν την αυτάρκειά τους. Αλλά και επειδή οι νησιώτες γνώριζαν πολύ καλά το πόσο εκτεθειμένοι ήσαν, και πόσο δυσχερείς ήταν οι σχέσεις τους καθ’ όλο το μήκος των συνόρων τους.
Οι Νησιωτικές Κοινωνίες, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, οφείλουν να αναλάβουν την ευθύνη να διαμορφώσουν πολιτικές που θα τις οδηγήσουν σε συνθήκες οικονομικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αλληλοβοήθειας!
Τα Νησιά, περισσότερο στην Ανατολική Μεσόγειο, διατρέχουν καθημερινά κινδύνους όχι μόνον εξαιτίας της πολιτικής της Τουρκίας, αλλά και της πολιτικής αστάθειας, της οικονομικής καταστροφής και της κοινωνικής αποσύνθεσης άμεσα αποτελέσματα της συνέχισης του πολέμου – σ’ ορισμένες περιοχές εμφυλίου - στην Συρία, στον Λίβανο, στην Παλαιστίνη, στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο, στην Λιβύη, ακόμα και πιο βαθιά, στην Αφρική, αλλά και στο Ιράκ, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν: είναι τα νότια και ανατολικά σύνορα της Αιγαιακής Πολιτείας, της Ανατολικής Μεσογείου – τα εσωτερικά και εξωτερικά σύνορά της, για να θυμηθούμε τον Φερνάν Μπρωντέλ. Σ’ αυτά τα νοτιανατολικά σύνορα κοινωνίες καταστρέφονται εκ βάθρων. Τα Νησιά κινδυνεύουν από την τεράστια μετακίνηση πληθυσμών που προκαλούν κυρίως οι πολιτικές που εκπονούνται στα βόρειο-δυτικά σύνορά τους, στην Εσπερία, στην Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Απέναντι σ’ αυτές τις απειλές, τις ασύμμετρες απειλές, οι νησιωτικοί πληθυσμοί έχουν υποχρέωση να αντισταθούν και να προστατευθούν!!!! Να λάβουν πρόνοιες για την προστασία του ήδη υπάρχοντος χαμηλού δημογραφικού δυναμικού τους, των περιορισμένων παραγωγικών δυνατοτήτων τους, αλλά και να αυξήσουν τον πληθυσμό τους, να εξασφαλίσουν την οικονομική επάρκειά τους και να αναπτύξουν νέες παραγωγικές δυνατότητες και τεχνικές όχι επειδή αυτό επιτάσσει η αυξημένη ζήτηση αλλά επειδή το υπαγορεύει η ανάγκη της επιβίωσης.
Οι νησιωτικοί πληθυσμοί της Μεσογείου οφείλουν να συνεργαστούν προκειμένου να συν-διαμορφώνουν και να λαμβάνουν από κοινού(3) πολιτικές αποφάσεις για: την αγροτο-κτηνοτροφική παραγωγή και την αλιεία που θα συμβαδίζει και θα συνδυάζεται άμεσα με την πολιτική ελέγχου της παραγωγής ενέργειας: μόνον η διασφάλιση της πρωτογενούς παραγωγής και ο έλεγχος της ενέργειας μπορούν να αποτελέσουν εγγύηση για τους νησιωτικούς πληθυσμούς ότι θα απαλλαγούν από την οικονομική κρίση και να προσφέρουν την δυνατότητα καταπολέμησης των πολιτικών της λιτότητας. Να λάβουν από κοινού πρόνοιες: για την υγεία. Για την εκπαίδευση. Για τις μεταφορές, το περιβάλλον, φυσικό και δομημένο. Για την εκμετάλλευση της γης τους. Για τον τουρισμό, τη βιοτεχνία, την βιομηχανική παραγωγή όπου το επιτρέπει η δομή τους.
Να αποκτήσουν και να λειτουργούν δικές τους αγορές, να καθιερώσουν εσωτερική επικοινωνία, δίκτυα αλληλεξαρτήσεων στην παραγωγή και δικαίωμα προτίμησης όσον αφορά την αγορά και την πώληση των προϊόντων τους. Δικαίωμα προτίμησης επίσης και όσον αφορά την εκποίηση της γης τους. Κάθε νησί θα πρέπει να γνωρίζει πόση έκταση γης μπορεί να εκχωρήσει για επιχειρηματική εκμετάλλευση τόση ώστε να μην προκαλέσει αλλοιώσεις στη νησιωτική δομή και λειτουργία. Τα Νησιά δεν είναι Ήπειροι κι η πρωτεύουσα τους, η Χώρα, δεν είναι πολιτεία.
Τα νησιά οφείλουν να σκεφτούν και να δράσουν σύμφωνα με τις ανάγκες των νησιωτών κατοίκων τους και τις αναγκαιότητες του Τόπου τους, που δεν είναι άλλος από την Μεσογειακή κοινωνία που βάλλεται ευθέως και πανταχόθεν από τον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο μηδενισμό! Αλλά και από την κακοδαιμονία του Ελληνικού ληστρικού κράτους.
Δεν ξέρω αν τα έσοδα από τον τουρισμό θα είναι εφέτος αρκετά … Ελπίζουμε οι κυβερνητικοί και οι άλλοι του πολιτικού συστήματος να έχουν ανοίξει κάποιο από τα μάτια τους καθώς και το σύνολο των νησιωτικών πληθυσμών.
Εκτός από αυτή την εκδοχή, δηλαδή κάποιοι να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει, υπάρχει και η εξής ελπιδοφόρα άποψη την οποία παραθέτω:
«Αυτό, που έχει σημασία, είναι η ανοικτή και απροσχημάτιστη, πλέον, διαπίστωση της, σε διαδικασία slow motion, κατάρρευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτού του (...) αποκαλούμενου «ευρωπαϊκού οικοδομήματος», (...). Όσο και αν οι διάφοροι και ποικίλοι «ευρωπαϊστές» ολοφύρονται, ενώπιον των τραγικών, για τους ίδιους, εξελίξεων και φορτώνουν όλα τα «κρίματα» στον «λαϊκισμό» των αντιευρωπαϊστών και στην «αμάθεια» των εκλογέων, αφού κατά τον Σοσιαλδημοκράτη Γερμανό Martin Schultz, «οι Βρετανοί παραβίασαν, με την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 23/6/2016, τους κανόνες, διότι δεν είναι, στην φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αποφασίζουν τα πλήθη, για την τύχη της», στην πραγματικότητα, είναι, απολύτως, οι ίδιοι που φταίνε, για τις δυσμενείς εξελίξεις, τις οποίες βιώνουν, αφού επέτρεψαν, ενθάρρυναν, αγωνίστηκαν και υπερασπίστηκαν, με πίστη και φανατισμό, την δημιουργία της ευρωζώνης, υπό το καθεστώς των τοξικών κανόνων μιας νομισματικής ένωσης, οι οποίοι, πάντοτε, σε όλες τις φάσεις της Ιστορίας, λειτούργησαν, ως διαλυτικά πλαίσια και μηχανισμοί καταστροφής. Οικοδομήματος, το οποίο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, θέλησε να μιμηθεί και να υιοθετήσει την χειρότερη γκάμα των μέτρων λιτότητας του παλαιού γνωστού πινοσετικού νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου,[…]».
Ακόμα και στην περίπτωση αυτή οι νησιωτικοί πληθυσμοί δεν πρέπει να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους να διαμορφώνουν και να εφαρμόζουν πολιτικές ελέγχου των όρων παραγωγής και αναπαραγωγής της ζωής τους.
Η ήττα του μηδενισμού δεν θα είναι μια μονοσήμαντη ενέργεια. Μια σειρά από πράξεις λαϊκών στρωμάτων – κυρίως των μεσαίων - και κυβερνήσεων θα επιφέρουν την ήττα του σύγχρονου μηδενισμού.
Συνεχίζουμε!
Καλό Πάσχα! Να περνάτε τις μέρες σας ευφρόσυνα!
Για τον Ιστορικό Όμιλο Νάξου ΑΡΣόΣ
Κωνσταντίνος Αντ. Κατσουρός
1.Δεν πρέπει να αποκλείουμε για την Χώρα μας την εκπόνηση σχεδίων σαν αυτά που εφαρμόστηκαν στην Γιουγκοσλαβία. Από την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας από εμφύλιες συρράξεις που εμφυτεύθηκαν προκειμένου να επιτύχουν την αποσύνθεση της εν λόγω κοινωνίας, που συνοδεύονταν αργά ή γρήγορα από την "ανθρωπιστική επέμβαση" των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ και της όποιας "συμμαχίας των προθύμων" επέτρεπε η συγκυρία, η «συνταγή» αποδείχθηκε η πιο αποτελεσματική μέθοδος διάλυσης κρατών και εθνών προς το συμφέρον της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ο μεγάλος εχθρός ήταν και παραμένει το κράτος-έθνος, το συγκροτημένο κράτος με ενιαία επικράτεια και ενιαία πολιτική κοινότητα όπου ο λαός διεκδικεί την κυριαρχία του με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Για να διαλυθεί κάθε συγκροτημένο κράτος-έθνος, τα επιτελεία της Δύσης χρησιμοποίησαν κάθε είδους υπαρκτή ή ανύπαρκτη εθνοφυλετική διαίρεση, αναβίωσαν με κάθε μέσο εθνοτικούς και θρησκευτικούς μειονοτισμούς με καταγωγή από τον μεσαίωνα προκειμένου να διαλύσουν την εσωτερική συνοχή λαών και χωρών, δημιούργησαν ουσιαστικά από το μηδέν ολόκληρους σκιώδεις στρατούς τρομοκρατών και μισθοφόρων, που μπορούν να εξαπολύουν εμφυλίους σε κάθε μέρος της υφηλίου ώστε να επεμβαίνει στρατιωτικά ο ιμπεριαλισμός στο όνομα του "ανθρωπισμού". Το δόγμα αυτό από τη δεκαετία του '90 εφαρμόστηκε σε δεκάδες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Αφρικής, αλλά και της Ασίας με πρώτη και κύρια τη Μέση Ανατολή. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εθνοφυλετικές διαιρέσεις και θρησκευτικοί φανατισμοί κι επομένως δεν υπάρχει το κατάλληλο έδαφος για την ανάπτυξη τέτοιων σχεδίων. Ωστόσο το παράδειγμα της Συρίας είναι πολύ χαρακτηριστικό και δεν αφήνει περιθώρια για άλλες σκέψεις. Πρόσφατα ο Δημ. Καζάκης ανέλυσε με πρόσφορο τρόπο τα γεγονότα της Συρίας: «Ένα από τα τελευταία δείγματα εφαρμογής του δόγματος αυτού ήταν η επικαλούμενη "Αραβική Άνοιξη". Στα πλαίσιά της η κυριολεκτική διάλυση της Συρίας ήταν και παραμένει πρωτεύον στόχος. Κι ο λόγος είναι απλός. Η Συρία, πέρα από την ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγική της σημασία για την πολιτική οικονομία των ενεργειακών δικτύων και αγωγών, συνιστά το πιο συγκροτημένο κράτος-έθνος των Αράβων. Στα πλαίσια της Συρίας οι εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές ανάμεσα σε Αλουίτες, Δρούζους και Σουνίτες Άραβες έχουν ξεπεραστεί από την εποχή της επικράτησης του Μπαάθ στη Συρία. Οι εθνοτικές και θρησκευτικές διχόνοιες για το λαό της Συρίας ήταν και παραμένουν προϊόν και μέσον νομιμοποίησης της αποικιοκρατίας. Τίποτε περισσότερο. Επομένως για τα επιτελεία των ΗΠΑ και της ΕΕ, μαζί και του Ισραήλ -το οποίο δέχθηκε την πρώτη και μάλιστα μεγάλη στρατιωτική ήττα από την Χεζμπολά τον Ιούλιο του 2006- αποτελούσε ένα μεγάλο στοίχημα να διαλυθεί η Συρία σε ζώνες, ή εθνοτικά καντόνια υπό την επικυριαρχία των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και των σιωνιστών. Έτσι μεθόδευσαν την εισβολή με ορδές μισθοφόρων από το έδαφος της Τουρκίας και του Ιράκ το 2011. Ο λόγος που οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ επικαλέστηκαν για να νομιμοποιήσουν την εισβολή αυτή ήταν ο αντιλαϊκός και βάναυσος χαρακτήρας του καθεστώτος Άσαντ. Ψευδείς ειδήσεις για χρήση χημικών εναντίον αμάχων από τον Άσαντ και για μαζικούς αδιάκριτους βομβαρδισμούς, χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν -όπως και στη Λιβύη- την άμεση "ανθρωπιστική" επέμβαση του ΝΑΤΟ, των Ευρωπαίων αποικιοκρατών και των σιωνιστών του Ισραήλ στη Συρία. Αυτή τη φορά όμως δεν μπόρεσαν να πάρουν ανάλογη απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως στην περίπτωση της Λιβύης, που θα τους έδινε το πρόσχημα της άμεσης στρατιωτικής επέμβασης. Το βέτο της Ρωσίας τους σταμάτησε, η οποία δεν ήθελε να χάσει τη μοναδική στρατιωτική βάση που διαθέτει στη Μεσόγειο. Μην έχοντας το απαραίτητο πρόσχημα για να κηρύξουν "ανθρωπιστικό" πόλεμο εναντίον του Άσαντ, ξαμόλησαν το τέρας του Χαλιφάτου. Κι έτσι ένας ολόκληρος στρατός μισθοφόρων χωρίς να στηρίζεται εμφανώς σε κανένα κράτος, χωρίς γραμμές εφοδιασμού και ενισχύσεων άρχισε τη μαζική σφαγή στη Συρία. Εξοπλισμένος με όπλα διασποράς από Βρετανία κυρίως, αλλά και Γαλλία, Γερμανία και ΗΠΑ -ιδανικά για χρήση εναντίον πυκνοκατοικημένων περιοχών- μετέφεραν τις μάχες στις μικρές και μεγάλες πόλεις της Συρίας. Στόχος των επιτελείων που τροφοδοτούσαν τις ορδές του Χαλιφάτου και των υπολοίπων με μισθοφόρους, εφόδια, όπλα, πυρομαχικά, κοκ, ήταν να εφαρμοστεί πολιτική γενοκτονίας εναντίον του λαού της Συρίας. Την ίδια περίοδο και χωρίς κανένα λόγο, που να βασίζεται στο δίκαιο, οι χώρες της ΕΕ και φυσικά οι ΗΠΑ διακόπτουν τις διπλωματικές σχέσεις με την επίσημη κυβέρνηση της Συρίας και κλείνουν τις πρεσβείες της. Η Ελλάδα ήταν μια από τις πρώτες που εφάρμοσε την πολιτική αυτή. Και σαν να μην έφτανε αυτή η προσπάθεια διπλωματικού και πολιτικού αποκλεισμού της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, η οποία είχε υποστεί εισβολή ξένων δυνάμεων, προχωρούν και σε κυρώσεις εναντίον της. Έτσι βασικά είδη, όπως φάρμακα και τρόφιμα, απαγορεύονται να διακινηθούν από τις χώρες της ΕΕ προς τη Συρία. Μόνο και μόνο για να επιδεινώσουν την κατάσταση του λαού της Συρίας και να μεγαλώσει ο αριθμός των θυμάτων του πολέμου κυρίως ανάμεσα στους αμάχους. Το ξαναλέμε για να νιώσουμε την πρέπουσα εθνική υπερηφάνεια ως Έλληνες. Η επίσημη Ελλάδα από την εποχή των Σαμαροβενιζέλων έως σήμερα έχει πρωτοστατήσει στην επιχείρηση γενοκτονίας και διάλυσης στη Συρία».
2.Η γνώση αυτή έχει χαθεί για πάρα πολλά χρόνια. Εδώ και δεκαετίες μιλάμε για μεγάλα λιμάνια, αεροδρόμια, φράγματα κ. ά. μεγαλοπρεπή!
3.Σήμερα βιώνουμε συνθήκες απερήμωσης των χώρων της συλλογικής δράσης. Η απαξίωση της οργανωμένης συλλογικής δράσης καταστρέφει τους τόπους, χωρίς να τους αναπληρώνει, της σκέψης και της πράξης της κινηματικής εμπειρίας.
